เป็นวัดร้างมีปูชนียสถานที่ปรักหักพังและร่อยรอยมัยหริภุญชัย ได้แก่ ร่อยรอยพระสิบสองทำด้วยดินเผาสมัยหริภุญชัย มีซากพญานาคปรักหักพังบริเวณตีนดอย ซึ่งภายหลังมีหลักฐานเป็นศิลาจารึก (ปัจจุบันถูกเก็บไว้ที่ศาลหลักเมืองจังหวัดลำปางหลังเก่า) กล่าวถึงยุคอาณาจักรล้านนา พระราชมาตุลาเจ้า ได้ทูลขอพระบรมราชนูปถัมภ์จากพระเมืองแก้วกับพระราชชนนี ซึ่งทั้งสองก็ได้ร่วมอนุโมทนาถวายทานทรัพย์และกัลปนา ข้าพระจำนวน 12 ครัวไว้เป็นสมบัติแก่วัด และได้ร่วมหล่อพระพุทธรูปจอมธรรมเพื่อประดิษฐานไว้เป็นที่สักการะบูชาแต่ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เจ้าหลวงนรนันทชัยชวลิตเจ้าผู้ครองนครลำปาง ได้นำหลักศิลาจารึกไปเก็บที่ศาลหลักเมืองลำปางและได้ร้างลงอีกครั้งปี 2537 ผู้ใหญ่บ้านได้ร่วมกันบูรณะและนิมนต์พระสงฆ์มาจำพรรษาสืบต่อมา